Vardık

"Vardık anne."
"Tamam çocuğum. Rahat geçti mi yol?"
"Geçti anne, geçti. Anne şimdi kapatmam lazım. Ben seni sonra ararım."

"Bugün bir kuş geldi salon penceresinin önündeki ağaca."
"Ne güzel anne. İlaçlarını aldın değil mi?"
"Aldım kızım. Siz napıyorsunuz? Çocuklar iyi mi? Alıştınız mı?"
"Alıştık. Her şey yolunda anne. Yemek yemeği unutma tamam mı?"
"Tamam yavrum."

"Bugün ne?"
"Pazar anne!"
"Unutmuşum kızım. Hepsi birbirine giriyor bazen."
"İlaçlarını ihmal etmiyorsun değil mi?"
"Yok yok alıyorum hepsini"
"İyi. Gitmem gerekiyor anne. Yemek ocakta. Konuşuruz."

-----

"Vardık anne."
"Tamam çocuğum. Rahat geçti mi yol."
"Uzundu aslında. Ama arada durduk çok. Çay içtik, yemek molası verdik. Sen ne yaptın bugün?"
"Napayım kızım. Ev boş. Öyle oturdum pencerenin önünde."
"O kuş geldi mi yine?"
"Geldi ya! Bir de güzel ötüyor ki!"
"O zaman bir daha geldiğinde beni ara, dinlet!"
"Olur. Sabah geliyor genelde. Seni rahatsız etmeyim o saatte işin çoktur, çocuklar, yeni ev. Kolay değil."
"Sen beni dert etme. Kimin kızıyım. Sen ara. Sesini duymak bana iyi geliyor. Kuşu da merak ediyorum"
"Çocuklar nasıl? Alıştılar mı?"
"Alışacaklar anne. Zaman alacak. Hatırlasana biz Ankara'dan taşındığımızda ne uğraştın bizimle."
"Evet iyi çocuklardınız."
"Saat 9 neredeyse anne, senin dizi başlar şimdi."
"Oldu mu o kadar? Olmuş vallahi."
"İlaçlarını kolay bir yere koymuştum, rahat bul diye. Buldun değil mi?"
"Buldum kızım. Sağol. Ben kapatıyorum şimdi. Dizi başladı."
"Öptüm. Yarın konuşuruz anne."