1 Şubat 2016 Pazartesi

Roman taslakları....

Gelmesinler. Hepsini arasan ve "gelmeyin bu haftasonu, kocam beni aldatıyormuş" desen ne olur? Yapamayacağını biliyorum. Benim pek arkadaşım yoktur. Belki de bu yüzden. Belki de bana benzememek sana iyi gelmiş. Anlaşamadım hiç bir zaman, hiç kimseyle.  Bir sabah uyanıp bu evliliğin beni öldüreceğini anladığımda konuşacak kimsem yoktu. Kimse bana "dur düşün" demedi. Deseydiler de fark eder miydi çok tarttım kafamda. Sanmıyorum. Ben yine giderdim. Saçlarını taradım o sabah. Üzerinden elli yıl geçse de o saçların hiç gitmedi ellerimden.  Anlatıyordun. Öğretmeni sevmemiştin o yıl. Şahver hanımdı adı. En sevdiğin Sena'ya küsmüştün o sabah. İyi, hassas bir çocuktun. Sen kimseyi kıramazken ben o sabah saçlarına takıp düğümlediğim kurdelelerde boğuldum, nefessiz kaldım.  O sabah seni sevmedim, sevemezdim. "Acıtıyorsun anne" itirazlarında sanki daha sert çekmiştim saçlarını. Anılar gariptir. Kendi hikayelerini yazarlar ve bir süre sonra gerçekler kurgu olur, kurgular sa gerçek.  Okula yürüdük. Elimi tutmak istedin. "Büyü artık" ya da ona benzer birşeyler dediğimi hayal meyal hatırlıyorum şimdi. Ağlamadın, şikayet etmedin. Sınıfa seni teslim ettim. Sırana geçtin, bana baktın. Yıllar sonra Afrika'da bir nehir kenarında anladım...insan annesi gidince büyürmüş.