21 Eylül 2015 Pazartesi

Roman Taslakları 13


Aynalarda kendine bakıyorsun, suçlu arar gibi. Suçladığın hep kendin oluyorsun sonunda. Sen birşey yapmadın kızım. Adam başkasını sevdi. Hayat bazen bu kadar yalın, bu kadar düz oluyor. İnanmak bize zor geliyor. O gitmek isteyince senin değerin mi düştü kızım? Kimse belirleyemez bir başkasının değerini. Bana kızgınsın biliyorum. Yine terk edildin onu da biliyorum. Baban bana yetmedi kızım. Evim, ailem, sen...bunlarla doyamadım ben. Seni sevdiğimi sana göstermek uğruna kendimden vazgeçemedim kızım. Belki de insan dediğin bu kadardır. Seni var etmek için kendimi yok edemedim. Belki kendimi daha çok sevdim. Suçlu aramak ne işine yarıyor. Yıllarca suçlamadın mı beni? Şimdi aldın evini açtın. Ne oldu? Güldün bu sabah aynadaki aksine. Sonra kızdın. Gözlerinin altındaki torbaları çekiştirip, yüzünü gerdin. Güzellik tende başlamaz kızım, tene yansır. Ne çirkin kadınlar, adamlar tanıdım...ruhunu gösterdiğinde güzel olduğunu fark ettiğim. Çekiştirme yüzünü, bakıp durma sadece teni gösteren aynalara. Gülmek içten gelir kızım. “O beni güldürüyor, seninle eskiden güldüğümüz gibi gülüyoruz.” dedi biliyorum. Kızma kendine, suçlu arama. O sahte gülüşlerle kandırmaya çalışma kendini. Sen gülmeyi ne zaman bıraktın, ruhun onu hangi çekmeceye kaldırdı, git onu bul. Ruhunu geri çağır, ona güzellikler yaşat ki tekrar kahkaha atsın. O zaman aynaların yalanlarına kanmayacaksın kızım, belki o zaman biz seninle birbirimize bakabileceğiz. 

1 yorum:

  1. üç gündür... tam üç gündür birisi bunları söylesin istemişim... şimdi biraz uyusam...

    YanıtlaSil