Açık pencerenin önünde sigara içiyorum. Hastalanıyorum. Yine de içiyorum. Herkesin sesi hala kulağımda. Yok anam insan bu seslerden kurtulmuyormuş. Onu da anladım. Yönetmeyi öğreniyor yıllar önce yapman gerekeni 57 yaşında yapmanın da yükünü üstleniyor muşsun. Neyse yaşlanınca rahatlayacağım diye düşünüyorum. Yaşlanacağız di mi? Buruşacak her şey Buruşmaya başladı bile. Sarkmaya da başladı. Spor yapmak nafile bir çaba gibi geliyor şimdi. NolaCAK GÜZEL KASLARIM OLURSA DİYEREK GÖTÜRÜYORUM ATIŞTIRMALIKLARI BU ARALAR. KENDİME BİR DE YENİ ÜLKEDESİN OLUR BÖYLE ŞEYLER İZNİ VERDİM. SICAK KUMLAR ÖZLÜYORUM ŞU ANDA. ŞÖYLE KEYİFLE İSTEDİĞİMİ YAPABİLDİĞİM ANLAR. ÖYLEYDİ EVİM. TÜRKİYE'Yİ ÖZLEMİYORUM SANIRIM ÖZGÜRLÜĞÜMÜ ÖZLÜYORUM. bakmadan yazdığım için büyük harflerle bağıra bağıra çıkmış dediklerim. Öyle bırakmaya karar verdim. Bakmıyorum klavyeye. Pınar hanımın terapi odasında oturmuşum duvardaki pandaya benzeyen o ağaca bakıyormuşum gibi karşı pencerelere bakıyorum ve parmaklarım konuşuyor. Yine beni dinleyeni görmüyorum. Yine yorumlayan ben olacağım. Binalar kirlenmiş. Yıkamak geliyor içimden. Sana ne diyorum. Çatılar çok güzel. Eski, Avrupa havası. Avrupa havası güzel. Bazen sokakta yürürken ben avrupada yaşıyorum artık diyorum. Geçen gün düşündüm de Afrika kıtasında yaşadım, Amerika kıtasında yaşadım, Asya kıtasında yaşadım Avrupada da yaşamış olacağım. Avustralya kaldı sanırım. Böylelikle dünyadaki tüm kıtalarda yaşamış olurum. Kutuplar sayılıyor mu bilemedim. Bir da Asya çok büyük Uzakdoğu da asya kıtası nihayetinde ama oralara gitmedim. Bir yarış mı vardı da benim haberim yok. Neyse konumuza dönelim. Ne konusu, konu falan da yok ki. Öylesine karşı pencerelere bakıp klavyede konuşuyoruz işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder