"Değilsiniz!" Bağırıyordu. Herkes şaşkın gözlerle, bazıları deli görmüş insanların dehşetiyle ama hepsi bakıyordu."Duydunuz mu beni? Değilsiniz dedim!" Kadın yürüdü. Etrafında çember oluşturmuş insanların çemberi onun geçtiği yerde genişledi. Gidecek yerleri kalmayanlar duvara iyice dayandılar. Değildiler. Onlar da biliyordu ama böyle düpedüz de söylenmez ki. Ne kadar çok şey söylenmiyor. Ayıp olur, kırılırlar, üzülürler. "Sahtekarsınız hepiniz! Siz gerçek değilsiniz... iyi insanlar değilsiniz!" Gözleri açılmış, beyazları kızarmıştı. Haklıydı belki de. Çemberde duran birkaç insan başını eğdi, onunla yüz yüze gelmemek daha iyidi. Deli olunca yapacak birşey yoktu ki. En iyisi susmak, geçmesini beklemekti. Hiç akıllarına gelmedi birlikte adım atmak. Hiç düşünmediler. "Zeki de değilsiniz! Hepiniz boksunuz! Bok! duydunuz mu beni!" Yine bağırıyordu. Sanki duramayacakmış, konuşmazsa söylememek üzere biriktirdiği her yaşanmışlık öfke kıyafetini giyip kendini ortaya atacaktı. Oysa o öfkeli değildi...eskiden. Ne olduysa bir sene önce olmuştu. Ondan önce gelirdi kadın buraya, dolanır, bir iki sohbet eder, iyi para bırakıp çıkardı. Çoğu zaman sarhoş olurdu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder