Gece

Geceler Katran karası geceler. Nilüfer söylüyor bir yerde, anılarımın derinliklerinde. Yoldan geçen arabaların farları tavanda şerit şerit geçerken oda kısa bir an için aydınlanıyor. Kış. Ankara. Bazen düşünüyorum o kadın kimdi? Parçalarını bırakıyor insan anılarında. Anılar güzel şeyler. İyi bir çikolata gibi tat bırakıyor geriye. Fazlası da fazla. Tadı kaçıyor fazla dalınca. Dalmıştım bir keresinde. Bodrum’da. Bir deniz kestanesiydi avcumun içinde. Balıklar gelip yediler. Su maviydi. Sarı bir hortum var aklımda. Tom and Jerry izlerdim Amerika’da. Bahçe hortumu olurdu. Yeşildi o. Amerika’da yaşayan o kızdan ayrılalı neredeyse otuz yıl oldu. Hiç bir şey aynı kalmıyor. Her şey her an değişiyor. Anılar nereye gidiyor? Yaşanmışlıklara ne oluyor? Zaman geçerken parçalanıp ayrışıyormuyuz. Quantum mı bu? Kaku izliyorum. Michiko Kaku galiba adı. Fizikçi. Evreni 15 dakikada anlatıyor YouTube’da. Televizyonun olmadığı yıllar var hayatımda. Ben o kadar yıl yaşamışım. Sonra siyah beyaz olanlar. Anneannemin evi. Bir ispanyol bebek vardı büfede. Dedemin madalyalarının yanında.